Sustem PULL a system PUSH

System pull

System pull to metoda zarządzania produkcją, przepływem materiału oraz informacji, która polega na tym, że "ściągamy" tylko te materiały, które w danej chwili potrzebujemy bądź produkujemy tylko to, co zamówił klient. Dzięki temu redukujemy nasze zapasy, optymalizujemy produkcję oraz zmniejszamy produkowane partie produkcyjne (co z kolei ogranicza problemy jakościowe).
W praktyce -- często musimy trzymać pewien poziom zapasów (czy to części, półproduktów czy też wytwarzanego wyrobu -- pisałem o tym tu), zatem, stosując pull uzupełniamy tylko tyle, ile skonsumowaliśmy bądź wysłaliśmy do klienta.
Czyli: mamy zapas 1000 sztuk, wysłaliśmy 300 -- produkujemy kolejne 300 sztuk, żeby uzupełnić poziom.
Ale -- wyprodukowanie tych 300 sztuk -- to skonsumowanie materiału, więc poziom tegoż materiału również trzeba uzupełnić (czy to zamówić od dostawcy, czy samemu wytworzyć).
W ten sposób tworzymy cały łańcuch dostaw oparty o system pull. Poczynając od klienta -- przez montaż -- podmontaż -- do dostawcy komponentów.
Jak łatwo zauważyć, system kanban czy też supermarket magazynowy, które opisywałem wcześniej, implementacją systemu pull.
Przeciwieństwem systemu pull jest

System push

W tym systemie po prostu produkujemy, po czym "wypychamy" (stąd nazwa) wyroby do kolejnego procesu (kolejny proces montażowy, magazyn, klient).
Wadą systemu jest gromadzenie dużych (najczęściej zbędnych) zapasów, brak jest też kontroli nad sensownością produkowania. Produkcja w systemie push często bazuje na prognozach (forecastach) zamówień -- na podstawie przewidywanych zamówień ustalamy co i ile produkować.
Ale jeśli prognozy okażą się nie trafione -- to albo zostajemy z zapasem, który trzeba będzie trzymać (bo klienta nie obchodzi, że produkujemy więcej niż zamówił) i mieć nadzieję, że w końcu uda się go sprzedać. Albo -- klient zamówi więcej, niż przewidywaliśmy i wtedy trzeba będzie nadrabiać nadgodzinami.
Push to najczęściej również duże partie produkcyjne, co w przypadku wykrytego po czasie defektu, będzie oznaczać złomowanie/przerabianie dużych ilości wyrobów -- czyli większe koszta.
Jak widać -- w standardowej firmie produkcyjnej -- system pull ma przewagę. Produkowanie pod zamówienia, redukcja zapasów, mniejsze partie produkcyjne -- zdecydowanie świadczą za tym systemem.
Z drugiej strony -- nikt nie będzie wymagał od rolnika, żeby wykopał tylko tyle marchewki czy ziemniaków, ile zamówią od niego klienci na bazarze -- tu się raczej sprawdzi push -- czyli dostarczenie tylu warzyw, ile (z doświadczenia czyli prognoz) wie, że sprzeda.